 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Памяці друга
Каля Купалавай пасады
Упёрся топаль у вароты.
І думаў Янка, як даць рады,
Каб не было яму згрызотаў.
Пад тапалёваю паветкай
Ляжалі градкі, зьзялі ружы.
Расьціў на клумбах Янка кветкі,
Пясьняр наш дбалы і дасужы.
«А топаль грузны і гузасты,
І жыць яму, як бачна, мала:
Яму даўно ўжо гадоў за сто», –
Так разважаў з сабой Купала.
І страх часамі браў паэта,
Што вецер дрэва ў сад паваліць
І будзё кветкам песьня сьпета
У шуме-громе сьмертнай хвалі.
І вось прыйшлі дні злой навалы:
Асірацелі паркі, плошчы,
Згарэлі сад і дом Купалы,
І сам ён – блізкі нам – нябожчык.
І Менск, як труп, адны руіны,
Дзе ў мёртвых сьценах вецер сьвішча.
А топаль, волат-сіраціна,
Стаіць на варце папялішча.
Ды горад мы з руін падымем,
Успыхне радасьць зноў над краем,
І песьняра сьвятое імя
Навекі ў сэрцы захаваем.
1945
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2022. Беларусь, Менск.
|
|
|
